Ο πατέρας μου!

Ξέρω ένα παλληκάρι

δυνατό σαν το λιοντάρι
Άσπρα έχει τα μαλλιά
και χρυσή έχει καρδιά

Γεννήθηκε στο Σεβαστό
Γενάρη του είκοσι οκτώ
Αναστάσης τ’όνομά του
και μεγάλη η φαμελιά του

Ολημερίς εδούλευε
με τον πατέρα του μαζί
Όργωναν και θερίζανε
καλλιεργούσανε τη γή

Μα γρήγορα ο πατέρας του
έφυγε μακριά του
κι εκείνος παραστάθηκε
στην οικογένειά του

Απο μικρός εσήκωσε
βάρος πολύ στους ώμους
Στα νιάτα του περπάτησε
στους δύσκολους τους δρόμους

Περπάτησε όλα τα βουνά
τα Κρούσια και το Μπέλες
δίπλα του έπεφταν βροχή
απ’ τον εχθρό οι σφαίρες

Σαν νέος ερωτεύτηκε
πολύ την Αλεξάνδρα
με τρόπο την κατάφερε
να τον επάρει άντρα

Δύο παιδιά απέκτησε
τον Γιάννη τη Σοφία
μ’αγάπη τα μεγάλωσε
μα και με πειθαρχία

Αργότερα τα πάντρεψε
έκανε και εγγόνια
μα πάντοτε τα νοσταλγεί
τα παιδικά του χρόνια

Φεγγάρι είναι της νυχτιάς
και ο ήλιος της ημέρας
Κολώνα είναι της ζωής
ο γλυκός μου ο πατέρας

Σοφία Μαρωνίδη