Στου Παράδεισου την πύλη
ανταμώσανε δυό φίλοι
Είχαν χρόνια να ειδωθούνε
κι είχανε πολλά να πούνε
Πές τα νέα φιλαράκο
απ’τον κόσμο εκεί κάτω
Πές για κείνη π’αγαπούσα
αν είναι μαυροφορούσα
Άσε φίλε μη ρωτάς
πάψε να την αγαπάς
Κάποιος άλλος την φιλάει
κείνος την παρηγοράει
Άγιε Πέτρο δώσ’μου άδεια
να βγώ λίγο απ’τα σκοτάδια
Εκεί κάτω για να πάω
να βρώ εκείνη π’αγαπάω
Τέκνο μου άν θέλεις άκου:
Πιό καλά είναι στου θανάτου
τα σκοτάδια για να μένεις
παρά εκείνη να υπομένεις
Άγιε πόσο δίκιο έχεις
μα κι εσύ θε να προσέχεις
Απο δώ αν θα περάσει
και εσένα θα γελάσει
Σοφία Μαρωνίδη
Σοφία Μαρωνίδη
