Στην τρικυμία της ζωής
βρέθηκα να σε κυνηγάω
μοίρα που πήγες να κρυφτείς
σ’ότι πολύ αγαπάω
Σε θάλασσες και σε στεριές
έτρεξα να σ’αναζητήσω
Σ’απάτητες ακρογιαλιές
να σε καλοσωρίσω
Άργησα να καταλάβω
και ναυάγησα
μεσ’τα βαθιά
Ήθελα να σε προλάβω
μα δεν ήρθε
απανεμιά
Μου τό’λεγε η λογική
μή γελαστώ και σ’αγαπήσω
σαν ακυβέρνητο σκαρί
στα βράχια μήν τσακίσω
Όμως εγώ παιδί μικρό
πίστεψα σ’ότι μού’χες τάξει
κι έπαιξα σ’άδειο σκηνικό
την τελευταία πράξη
Σοφία Μαρωνίδη
Σοφία Μαρωνίδη
