Χρυσαφένια τα χωράφια τους..
Σπαρμένα με σπόρους υπομονής..
με ιδρώτα ποτισμένα..
κι εκείνοι, με δρεπάνι το χαμόγελο, θερίζανε το στάρι...
Ήταν εκείνη η αγροτιά, που με τα χέρια έπλαθε ψωμί, απ' της ψυχής τις ρίζες...
(αριστερά η μάνα μου, με τους γονείς και τα αδέρφια της )
Σοφία Μαρωνίδη
