Ξύλινα θρανία

Κάποτε ωραία εποχή

στα ξύλινα θρανία,
προσπάθησαν οι δάσκαλοι
να γίνω ευφυϊα

Η σάκα μου γεμάτη πάντα
με όλα εκείνα τα βιβλία,
μα το μυαλό μου αδειανό
απ’ την πολλή τη θεωρία

Τη βίτσα του ο δάσκαλος
που ήταν η εξουσία,
στα χέρια μου την έσπαγε
σε κάθε ανταρσία

Μέσ’το μυαλό δεν χώραγαν
ποτέ τ’ αρχαία πλάνα,
γι’ αυτό κι εγώ απ’ το «σύστημα»
την έκανα κοπάνα.

Σοφία Μαρωνίδη