Η αγάπη όλα τα υπομένει.. ακόμα και την απουσία, που γεμίζει τις ώρες μετρώντας νύχτας εμμονές και αντέχοντας μέρας φως.. |
ακόμα και το σαράκι,
|
που τρώει καρδιά για να χορτάσει..
και τις λέξεις.. τις λέξεις που πετούν σαν χελιδόνια, σε χείλη στεγνά απο άνοιξη.. Η αγάπη όλα τα υπομένει.. ακόμα και τα βλέμματα, που αρέσκονται το ψέμμα ν'αγναντεύουν.. |
και το φθινόπωρο,
που ρίχνοντας ομορφιά κατάχαμα, γύμνια αποκαλύπτει..
ακόμα και αυτή την επιμονή του χειμώνα, να σκεπάζει, τα μυστικά της ψυχής τ'απομεινάρια.. Η αγάπη όλα τα υπομένει.. όλα... όλα... εκτός απο τα βέλη, |
Μα η αγάπη όλα τα ελπίζει, όταν δεν έχει εγωϊσμό!
Αλλιώς, αγάπη δεν είναι... Σοφία Μαρωνίδη |
