Διαβάζω τον Απρίλη

Διαβάζω τον Απρίλη!

Πάντα μου άρεσε να μελετώ τους μήνες..
Να αναλύω τις μέρες και να ερμηνεύω τις νύχτες τους..
Να αποστηθίζω τις στιγμές και να κρατώ σημειώσεις..

Διαβάζω τον Απρίλη!

Στο πρώτο του κεφάλαιο, με ξεγελάει με το Πρωταπριλιάτικο ψέμα του.
Μου λέει πως ξανάγινα παιδί!
Και πως να μην τον πιστέψω!
Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το ψέμα!

Είναι μαγικό!

Τρέχω στις σελίδες του και πιάνω με την απόχη μου λέξεις πεταλούδες!
Άλλες,
χελιδόνια πετούν ψηλά στον ουρανό
κι άλλες, στα κλαριά της Πασχαλιάς, ντυμένες μοβ ανθίζουν!

Διασχίζοντας τα πράσινα λιβάδια του, τα πλουμιστά με παπαρούνες και λογής λογής αγριολούλουδα, βρίσκομαι κιόλας με τους συμμαθητές μου, στην αυλή του σχολείου μου!
Κοιτώ τα πεύκα, γύρω από τον φράχτη!
Πόσο μεγάλωσαν!
Πατούν τις σκιές τους, φωνές χαρούμενων παιδιών, που φεύγοντας για διακοπές, εύχονται:

Καλό Πάσχα!!!

Αντιγράφω όλα τα θαυμαστικά στις σημειώσεις μου και γυρίζω σελίδα..

Μπαίνω χαρούμενη στο δεύτερο κεφάλαιο!

Εδώ βρίσκεται το πατρικό μου σπίτι!
Από το σχολείο ως εδώ, μια παράγραφος δρόμος..
Την διανύω βιαστικά και φτάνω στην αυλόπορτα!
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, σαν την καρδιά της Άνοιξης!
Φρεσκοβαμμένα με ασβέστη τα πεζούλια, όπως πάντα τέτοιες μέρες! Στα παρτέρια ανθισμένα τα γεράνια, οι βιολέτες και οι τριανταφυλλιές!

Όλα τα αγαπημένα πρόσωπα είναι εδώ!
Η μυρωδιά από τα τσουρέκια και τα κουλουράκια της μαμάς, με τραβάει από τη μύτη!
Η γιαγιά, βάφει αυγά με κρεμμυδότσουφλα και ο παππούς κάθεται κάτω απο την κληματαριά και διαβάζει στην εφημερίδα του φωναχτά τους τίτλους της πρώτης σελίδας:

- "Η φτώχεια και η ανεργία, ανοίγουν δρόμους μετανάστευσης για τα ξένα"

- "Ανίκανη η κυβέρνηση να διαχειριστεί την κατάσταση"

- "Μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο"

Άγνωστες λέξεις όλες αυτές για ένα παιδί. Τις κρατώ στις σημειώσεις μου.

Ο παππούς μονολογεί, φανερά προβληματισμένος:
-Μεγάλη εβδομάδα ετούτη..μα τα πάθη πολλά και πώς να τα χωρέσει…
Πότε θα καλυτερέψει αυτός ο κόσμος;
Πότε θα σταματήσουν οι πόλεμοι;
Πότε θα έρθει η Ανάσταση;

Δύο δάκρυα που είχαν μείνει στα μάτια του από τον πόνο της προσφυγιάς, κυλούν στο χορτάρι και ποτίζουν δυο χαμομήλια που φύτρωσαν εκεί..

Μα να! ήρθε η σειρά μου και κάθομαι ήδη στην αυτοσχέδια κούνια που είχε κρεμάσει ο πατέρας μου στα κλαδιά της Ακακίας!

-Ελάτε να δείτε πόσο ψηλά θα φτάσω! λέω σε όλους
.. και αγγίζοντας σχεδόν τον ουρανό, μετράω πόσο τους αγαπώ!
Ο παππούς, αφήνοντας την εφημερίδα του με κοιτάει χαμογελώντας!

Η ζωή εν τάφω..
ακούγεται από την εκκλησιά, ενώ η καμπάνα χτυπάει πένθιμα.
Με τον αδερφό μου, τα ξαδέρφια και τα γειτονάκια μας, μαζεύουμε λουλούδια για τον Επιτάφιο!
Στην περιφορά, καμαρώνουμε για τον στολισμό του!

Μεγάλο Σάββατο!
Ετοιμάζουμε όλοι τα κεριά και δοκιμάζουμε τα πιο γερά αυγά για το βράδυ!
Τα παιδιά του σπιτιού, πάμε νωρίς για ύπνο στρωματσάδα, λέγοντας στη γιαγιά, να μας ξυπνήσει σαν έρθει η ώρα της Ανάστασης.

Διαβάζω ακόμα τον Απρίλη..

θαρρώ πως τελειώνει..

Κλείνω απαλά τα βλέφαρα για να μην χαλάσω το όνειρο..
Βυθισμένη στον ύπνο μου, ακούω μια φωνή:
- Ξύπνα κοριτσάκι μου..
Ανοίγω τα μάτια, νομίζοντας πως είναι η γιαγιά…
-Τέλειωσαν τα ψέματα..μου λέει.. Ο Απρίλης τελείωσε κι εσύ μεγάλωσες αρκετά!

Μα…περιμένω την Ανάσταση… λέω.

Καλό Πάσχα! απαντάει η φωνή και χάνεται στη νύχτα.

Ανοίγω τις σημειώσεις μου.
Είναι μαγικό!
Βλέπω όλα τα θαυμαστικά του Απρίλη της παιδικής μου ηλικίας!
Βλέπω τις άγνωστες λέξεις.. Τις έχω μάθει τώρα πια πολύ καλά.

Μεγάλωσα λοιπόν αρκετά!

Στον αυλόγυρο της εκκλησιάς, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα!
Ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα, ανοίγω την αγκαλιά μου σε δύο υπέροχα πλασματάκια, που τσουγκρίζοντας τα αυγά τους με το δικό μου, μου λένε:

Χρόνια πολλά γιαγιά! Χριστός Ανέστη!

Δύο δάκρυα χαράς, κυλούν από τα μάτια μου στο χορτάρι και ποτίζουν δυο χαμομηλάκια που φύτρωσαν εκεί!

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!
…για όλους!

Σοφία Μαρωνίδη