Κόκκινο κύμα

Δεν άντεξε η θάλασσα

των παιδιών τα πνιγμένα χαμόγελα..
Μάτωσε η καρδιά της.
Ξεχείλησε ο πόνος της
από τα σωθικά της..

Κόκκινο κύμα έβαψε,
στο σώμα της επάνω..

Εκείνο κατακόκκινο,
θυμώνει και βρυχάται..

Δεν είναι φτιαγμένη η θάλασσα, αγγέλους να κοιμίζει..
Ούτε πατρίδα γίνεται, για τους ξεριζωμένους.

Εσείς του κόσμου οι δυνατοί,
που τα βουνά κινείτε..

αφήστε στα μικρά παιδιά,
ζωή, να μεγαλώσουν..
Τους νέους να ερωτευτούν και όνειρα να κάνουν..

Κι αυτούς που ξενιτεύτηκαν, γωνιά να γαληνέψουν..

Σοφία Μαρωνίδη