Κλειδωμένα χρόνια

Σεβαστό.
Δημοτικό σχολείο.

Mία φορά κι έναν καιρό,
πέρναγαν το κατώφλι της, 
η γνώση αντάμα με την απόγνωση των πληγωμένων χρόνων...

Τώρα, 
μνημείο που μονάχα απουσίες μετράει...

Τώρα...

Απόμεινε στην εμπασιά, ο σκουριασμένος χρόνος...

χορτάριασαν τα βήματα, εχάθηκαν τα ίχνη...

Μα το γαλάζιο τ'ουρανού, ίδιo τότε και τώρα...

κι εκείνων των παιδιών τα γέλια τα ηλιοφώτιστα,

ανθίσανε στη μυγδαλιά που Άνοιξη φανερώνει...

Σοφία Μαρωνίδη